Imsland utan bank
Sidan 6. januar 1917 har me hatt bank i Imsland. Då starta ein opp Imsland Sognekommunes Sparebank i eit kammers i bedehuset ved Imslandsjøen. Huset har det bibelske namnet Zoar, eit namn som etter kvart har gått i gløymeboka. Før ein starta opp, hadde banken pussa opp lokalet med papp på veggene, måling og dobbelt golv. Ein hadde og forsterka døra og sett inn ein solid lås. Omn var også på plass. Det kom vel med, for vinteren 1917 var den lengste og kaldaste i manns minne. Isen på Ølmedalsvatnet låg til 20. mai, og Sandsfjorden fraus til . Alle forsyningar til Sand, Sauda, Suldal og Røldal laut i lang tid fraktast over isen med hest og slede like frå Nevøynå. Vegen frå Imsland til Ropeid var under bygging, det budde sluskar på mange gardar innetter, både norske og svenske. Dette året var det til og med 1. maitog ved Imslandsjøen, noko som fall mange av samfunnsstøttene i Imsland tungt for brystet.
Dei som møtte innskytarane som kom med sparepengane sine på opningsdagen, var styreformann Theodor Imsland og kasserar Corn. Hustvedt. Dei fekk eit langt samliv i banken. Etter 27 år som styreformann, slutta Theodor i 1944, Cornelius heldt fram eitt år til.